En dan groeit er, zomaar tussen de bedrijven door, een nieuw kunstwerk. De aanleiding is tweeledig. Onze kunstenaarsgroep ARTchipel wil zich presenteren door middel van presentatiedozen, identiek van vorm en formaat, maar door elke kunstenaar individueel vormgegeven en gevuld. En collega-kunstenaar Trix de Waal stond mij haar oude schrijfmachine af, maar wilde in ruil daarvoor een klein kunstwerkje, van 10 bij 10 centimeter.

Wat die doos betreft: de meerderheid van de ARTchipellers koos voor een houten doos in de vorm van een boek. Iemand in Staphorst maakt die dingen voor niet-zo-strenge protestanten die er de (door de kerk scherp veroordeelde) tv-gids in willen verbergen voor de strenge dominee of ouderling die op huisbezoek komt. Het doet denken aan zo'n uitgehold boek waarin in romantische spionagefilms vuurwapens worden verborgen. Maar wat moet ik daarmee? Een doos is een doos, en een boek is een boek, maar een boek dat zich als doos gedraagt of een doos die zich als boek vermomt, dat is raar. Bovendien heb ik al een presentatiedoos: een hele mooie, van aluminium, met mijn naam in het deksel gelaserd. Ik bedoel: met behulp van laserstralen in het deksel getatoeëerd. Die aluminium doos was overigens min of meer de aanleiding voor dat hele presentatiedozenproject, geloof ik. Die houten doos eigen ik mij toe (ik heb er netjes voor betaald, hoor) en maak er iets van dat 'van mij' is.

En die schrijfmachine van Trix, die wou ik slopen. Want ik wou de lettertjes gebruiken om een woord in een plak lood te stansen. Maar dat is een faliekante mislukking geworden. Ik krijg die ouwe schrijfmachine niet uit elkaar, en ik zie nou al dat die lettertjes sowieso te klein zijn voor wat mij voor ogen staat. Dat heb ik inmiddels opgelost door voor een paar tientjes een setje slagstempels te kopen: het hele alfabet, 6 mm hoog, in keihard staal. Werkt prima! Maar Trix krijgt haar kunstwerkje, voorzien van lettertjes van haar ouwe getrouwe Remington. Hoe? Dat is het geheim van de smid! En dat kunstwerkje maak ik in tweevoud: één voor Trix, één voor mij.

Ik zet nog geen foto's van de resultaten op dit blog. Mijn plan is om, na voltooiing van een en ander, van de 'boekdoos' en het 'Trix-kunstwerkje' samen een installatie te maken en daarmee mijn expositieruimte in te wijden. En daarbij komt: ook Trix leest dit blog, en het moet nog even een verrassing blijven wat ze krijgt.

Het weer is omgeslagen. De wind is naar het zuidwesten gedraaid, na wekenlang kil en koud vanuit het noorden te hebben gewaaid. En het is eindelijk gaan regenen.