Het uitzicht is grijs, het licht gedempt. Geen zuchtje wind, bladstil is 't, ook van binnen...
Zou je flintertjes bladgoud in waterglas kunnen ingieten? Hoe kwetsbaar is het resultaat dan? En hoelang houdbaar? Houdbaar is belangrijk, maar kwetsbaar, en teer, dat zou heel mooi zijn. 

Op tafel ligt Lao Zi: het boek van de tao en de innerlijke kracht (Kristofer Schipper, Amsterdam/Antwerpen 2010), beter bekend als Tao Te Tjing:


Zoek de hoogste leegte.
Bewaar de diepste stilte.
Dan verrijzen alle dingen tezamen.
Stil zittend aanschouw ik hun terugkeer.
Ja, alle dingen hebben hun bloeitijd,
en gaan dan terug tot waar ze vandaan kwamen.


(In die hele Tao te Tjing kom ik één tekst tegen die 100% actueel is:
"Begrijp de Tao van nu om het heden te besturen,
en daarmee ook het begin, het oudste verleden te kennen.
Dat is de leidraad van de Tao."
Zo. En zoek nu zelf eens uit wat 'de Tao' is en leg me dan maar uit hoe de huidige crisis bestreden moet worden.)